Aleks vertelt over het uitdelen van de zadenpakketten. Waarom neemt hij dit risico?
‘Je hebt pijn en passie en daarom wil je iets doen om te helpen’
‘Het is logisch dat wij helpen. Wij zitten hier in Oekraïne en zien de nood om ons heen. Natuurlijk ondernemen we actie! Maar jullie leven in vrede, horen geen luchtalarm en bombardementen, en tóch hebben jullie passie om te helpen. Dat vind ik bijzonder.
Je kunt niet stil blijven zitten
Samen proberen we te werken zoals Jezus het ons zegt. Hij kwam niet om gediend te worden, maar om te dienen. Zijn compassie inspireert ons. Voor mij betekent dit dat we niet binnen blijven wachten tot mensen naar ons toekomen. Dan zijn we zoals de voorganger van een kerk die ik ooit zaden gaf om uit te delen. Toen ik hem een poos later opbelde om te vragen of hij nog meer nodig had, zei hij dat hij bijna alles nog had. Dit was omdat mensen er niet om waren komen vragen. We moeten juist naar buiten gaan, actief zoeken naar mensen die iets nodig hebben en hun helpen. Als we de mensen ontmoeten in de dorpen waar we zadenpakketten uitdelen, voelen we hoe welkom en nodig dit is.
Aan wie delen we uit?
Sommige van deze mensen hebben geen baan en zijn gevlucht. Ze verlieten bezet gebied opzoek naar dorpen om te wonen. Omdat de oorlog slecht is voor onze economie, is het lastig voor hen om aan werk te komen. Ook is veel van onze landbouwgrond onveilig of verlaten. De mensen waar ik mee spreek hebben iets nodig om zichzelf te onderhouden. Ze zijn enthousiast om hun eigen voedsel te verbouwen en willen graag aan de slag.
Niet zonder gevaar
Natuurlijk is het uitdelen van de zadenpakketten niet zonder gevaar, maar dat is leven in een land in oorlog sowieso niet. We zijn voorzichtig en proberen niet te veel op te vallen. Soms komen we best dichtbij de frontlinie, dan kunnen we zelfs schoten horen. Toch twijfelt het team niet of ze wel willen gaan. Wanneer je over de bombardementen en het geweld hoort, kun je het niet negeren. Je hebt pijn en passie en daarom wil je iets doen om te helpen.’