Op de juiste plek zijn om te delen van Zijn liefde en troost

#HELPOEKRAINE | nieuws

Toen de oorlog in Oekraïne uitbrak nam de 24-jarige Arthur ontslag bij het Amerikaanse digitale beveiligingsbedrijf waar hij werkte en reisde af naar Kyiv om zijn vaderland te dienen. Op die manier kan hij familie en vrienden bijstaan en levert hij een positieve bijdrage tegen het onrecht wat plaatsvindt.

Sinds 2015 woonde en studeerde Arthur Polinchuk in West-Amerika, in de staat Oregon. Jaarlijks kwam hij terug voor een familiebezoek aan zijn geboorteland. Omdat hij is uitgeschreven uit Oekraïne, geen militaire ervaring heeft en geen dienstplicht heeft ondergaan is het dragen van een wapen niet iets wat hij vooralsnog prefereert. “De situatie is verre van rooskleurig. Het is niet zoals je vaak ziet op TV, dat een hoofdpersoon de held wordt in een spannende oorlogsfilm.”

Cirkels zetten om dorpen en gehuchten

Via zijn kerk ‘New Life Church Kyiv’ helpt hij zijn team met de administratie en distributie van voedselpakketten. Hij toont een kaart van de regio rondom de hoofdstad met daarom heen cirkels van dorpen en gehuchten waar ze zijn geweest. Het zijn dorpen die bezet zijn geweest en weer ‘vrij zijn’. Het werk lijkt simpel, maar er moeten vooraf lijsten worden gemaakt en veel gebeld worden met de lokale autoriteiten. Daarnaast is er veel papierwerk te regelen; met namen, adressen, geboortedata en handtekeningen. Veel moet er digitaliseerd worden. Het zijn vaak lange werkdagen, van meer dan acht uur per dag. Arthur: “Vaak krijgen we dankbare reacties op het uitdelen van de pootgroenten, zaden en literatuur. Veel mensen hebben het idee dat ze vergeten zijn.”

Boos ontvangst

“Soms loopt het ook anders, zoals na een lange werkdag, toen alles gedistribueerd was en we weer terug wilden rijden. Een boze vrouw kwam toen dreigend op ons af. Ze intimideerde ons en we vonden het onterecht. Wij helpen waar mogelijk, ‘doen goed’ en reiken uit zover we kunnen en dan zo’n negatieve reactie…. Toen ze was vertrokken en wij enigszins van de schrik waren bekomen, kwamen haar buren naar ons toe om zich te verontschuldigen voor haar gedrag. Ze zouden hun voedsel delen met wat ze hadden ontvangen. Ze vertelden ook waarom ze zo overstuur was; de week ervoor was een bom in haar huis ontploft. Haar pas getrouwde dochter, echtgenoot en andere geliefden stierven. Ze was de enige overlevende. Op dat moment besef je dat je weet dat je op de juiste plek bent en mag delen van Zijn liefde en troost.”

“Ze zouden hun voedsel delen met wat ze hadden ontvangen.”

Verlangen naar vrede

Arthur: “We zien dagelijks aan de kant van de weg verbrande tanks, kapotgeschoten huizen, rakethulzen en bomkraters in de wegen. Alles wat je kan bedenken hebben we gezien. Veel Oekraïners verlangen naar vrede en dat kan alleen als de Russen weg zijn. Ik zie kinderen anders spelen dan voor de oorlog. Ze spelen met elkaar ‘checkpointje’ of patrouilleren door hun wijk, een stok als mitrailleur. Mentaal is het erg moeilijk. We zijn nu in een fysieke strijd verwikkeld, maar mentaal zal de oorlog, het gemis en de trauma’s nog veel verder doorwerken.”

Overwinning is meer dan vrede

“Ik blijf hier en wil impact maken op de situatie. Ik ben blij dat ik onderdeel ben van het hulpverleningswerk van onze kerk en niet thuis hoef te zitten. Het is niet zonder gevaar, maar ik ervaar Gods voorzienigheid en Zijn bescherming.” Aan het einde van het interview vraagt Arthur om te bidden ‘voor overwinning’. Dat raakt alle Oekraïners wereldwijd, omdat hun zorgen om de dreiging en angst om geliefden te verliezen dan stopt. Overwinning is de enige weg naar vrede. De bevolking lijdt veel en we hopen op gerechtigheid. Dat we de gebieden terugkrijgen, maar bovenal dat de toekomstige generatie mag opgroeien zonder spiraal van zinloos geweld.