Na de overstroming in Oekraïne, was er enorm veel schade aan huizen. Samen met jou en onze partners hebben we de schouders eronder gezet. Onze partner schreef een brief over het opknappen van de huizen:
Gewaardeerde partners,
We zijn erg dankbaar voor jullie gebed en steun. Oekraïne heeft dit nu hard nodig. We zijn blij om wat te delen over het reparatieproject. Afgelopen maand kregen we een lading meubels, apparaten en matrassen. Dit gaat naar de mensen bij wie we repareren. We moeten jullie bedanken namens hen. Ook bedankt voor het regelen van de fondsen voor de keukens. Daardoor hebben we al 5 kamers af. Daar kunnen nu 5 gezinnen in gaan wonen. Een van deze gezinnen heeft ook al een keuken die klaar is voor gebruik. Voor de andere families zijn we nog druk aan het klussen. In totaal zullen we nog vier woningen renoveren. Met deze brief wil ik jullie ook graag laten zien wie jullie helpen. Daarom stuur ik je het verhaal van Maria:
Mrs. Maria
Overleven tijdens bezetting en overstroming: Maria’s verhaal van veerkracht. 
In hartje Kherson, midden in het gewoel van oorlog en vernieling van de vloed, leeft Maria. Deze sterke vrouw, leeft met een lichamelijke beperking, en is de belichaming van veerkracht. Geboren in 1949, heeft Maria al veel meegemaakt. Maar wat er nu in Oekraïne gebeurd, daar was ze niet klaar voor.
Toen de Russen Oekraïne binnenvielen, waren Maria en haar man dapper. Ze demonstreerden voor hun land. Toch maakte het geluid van beschietingen hen bang en onzeker. De inval bleek niet alleen een politiek spel, het bracht ook persoonlijk leed. Maria’s zoon vluchtte naar het platteland. Gewapende mannen braken in in zijn huis en vernielden het. Tsjetsjeense strijders beroofden vele huizen. Maria was erg bang toen ze in de loop van een geweer keek en om genade moest smeken.
Problemen met haar gezondheid
Maria’s medische problemen laten zien wat mensen allemaal te slikken krijgen in oorlogstijd. Na haar ontmoeting met de bezetter had ze echt zorg nodig. Ze kon na het incident niet meer lopen. Ze moest worden opgenomen voor neurologisch onderzoek. De kundigheid van een orthopedist hielp Maria weer op de been. Maar, ze was nog niet helemaal gezond. Ze had een operatie nodig. Dat kon niet in het lokale ziekenhuis. De situatie was niet veilig. Door alle beschietingen moest Maria naar een ziekenhuis buiten de stad. Ongelukkig genoeg, kwam de oorlog tussen beide. Het ziekenhuis wat haar zou opereren werd geraakt in een bombardement. Maria moest evacueren uit Kherson. In een wanhopige poging om toch een behandeling te regelen, ondernam haar zoon een gevaarlijke reis naar Odesa. Daar was hoop op zorg. Helaas zouden de kosten erg hoog zijn. Toch besloot Maria het er maar op te wagen. Ze werd er geopereerd en begon het proces van herstel. Haar verhaal is een voorbeeld van de verminderde toegang tot zorg door geweld en onrust.
Water en hoop
Het verhaal van Maria is nog niet af. Het volgende probleem kwam in de vorm van water. De vloed overspoelde haar huis en testte haar opnieuw. Met hulp van een organisatie begon Maria haar leven weer op te bouwen. Samen met haar man herstelde ze wat ze waren verloren. Hun doorzetten is een voorbeeld en een bron van hoop.
Ondanks dit alles, blijft Maria sterk in haar geloof. Ze bidt veel. Ze zegt zelf dat Oekraïners misschien wel gebombardeerd, beroofd en overspoeld zijn, maar dat ze weigeren toe te geven aan hun angst. Samen in hun worsteling vinden ze steun in meeleven van over de hele wereld. Maria kijkt met hoop en geloof vooruit. Ze laat zien hoe we om kunnen gaan met strijd. Haar moed is een lichtje midden in het donker van de oorlog.
Ik wil graag afsluiten met oprechte dankbaarheid. We worden warm van jullie vrijgevigheid en steun. Oekraïners als Maria worden echt geholpen. Jullie vriendelijkheid en medeleven maken het verschil voor hen.
Bedankt dat jullie je licht laten schijnen. Dat hebben we nodig in deze donkere tijd.
Warme groet,
Valentin Siniy,
Voorzitter van TCI